Nafile Dünya

Son dönemde bürokratik engeller sebebiyle kapatılma noktasına gelen Duru Tiyatro'nun kurucusu oyuncu Emre Kınay, her tür zorluğa rağmen oyunlarını sergilemeye devam ediyor. 5 Mart'ta galası yapılan 'Nafile Dünya' adlı oyunda; polislik mesleğine 1930'larda başlayan, geçen zaman içinde değişen ve yozlaşan koşullara ayak uyduramayan bir adamın trajikomik hikayesi anlatılıyor. Nafile Dünya'da Emre Kınay'a; Ayşe Erbulak, Selahattin Taşdöğen, Erdal Cindoruk, Neslihan Yeldan ve Başak Akan gibi oyuncular eşlik ediyor.

Oktay Arayıcı’nın 1969 yılında yazdığı oyun, 1971'de Ankara Sanat Tiyatrosu'nda sahnelenmiş ve sonrasında yasaklanmış. Sonrasında çeşitli uyarlamaları yapılan oyun, 2013 yılında duru Tiyatro tarafından sergilenmeye başlandı. Oyun, polislik mesleğine otuzlu yıllarda başlamış ve geçen zaman içinde cumhuriyet rejimine ve devlet hizmet ilkesine ilk günkü gibi bağlı kaldığı için değişen, yozlaşan toplumsal koşullara ayak uyduramayan küçük bir adamın trajikomik hikayesi...

Komiser Ramazan, gerçeklerin iç yüzünü fark edemeyen, biraz Bekçi Murtaza’yı andıran bir polistir. Arayıcı’nın tipik bir statükocu olarak sahneye taşıdığı Ramazan, oyunun başında çomak sokmaması gereken yasadışı bir işi, kanun yoluyla halletmeye kalkar ve İstanbul’a tayin edilir. Yine bu karakolda yaptığı “işgüzarlıklar", onun bu sefer bir sınır karakoluna sürgün edilmesiyle sonuçlanır. Burada İstanbul’dakinden daha tehlikeli işlere bulaşır, kendi başına yola koymaya çalışır ancak işler onun umduğu gibi gitmez!

Oyun boyunca oyuncular kah sahnenin köşesinden seyirciyle birlikte oyunu izliyor, kah seyircinin arasına karışıp birlikte şarkılar söylüyor. Bu şarkılardan özellikle "seçimini iyi yap, geçimin tamam" ve "suç kimde, çare ne?" gibi sözleri 1969'da yazılan sözlerine dikkat edin derim. Zaten müzikleri Bora Öztoprak tarafından yapılan oyunun genelinde ritim ve melodiler dikkatinizi çekecektir. Komiser Ramazan'ı kendime yakın bulmamın da etkisiyle oyunu çok sevdim. Güldürürken düşündüren, aynı zamanda günümüzde olan olaylarla ilgili de benzerliklere rastlayacağınız bu oyunu kaçırmayın ve mutlaka izleyin derim.

Emre Kınay ve Duru Tiyatro ile ilgili de birkaç şey söylemek istiyorum. Duru Tiyatro’nun tahliye edilmemesi için verilen zorlu uğraşa rağmen oyuncuların sahneden kopmamasına ve seyircinin zevk alması için sanatlarına sımsıkı sarılmalarını hayranlıkla izliyorum. Keşke herkes işini bu kadar severek, benimseyerek ve bu denli başarılı bir şekilde yapsa! Mücadelelerini kazanmalarını diliyorum çünkü onların kazanması demek tiyatronun kazanması demektir...Herkese iyi seyirler...