Hepimizin "Don't Cry For Me Argentina" yani "Benim İçin Ağlama Arjantin" şarkısıyla hatırlayacağımız Evita Müzikali'nin Türkiye'ye geleceğini ilk duyduğumda çok heyecanlanmıştım. Şarkısını sürekli duyduğum, filmlerini izlediğim Evita'nın müzikalini de kaçırmak istemedim ve direk bilet aldım. Sahnelendiği ilk günden beri en iyi müzikal, en iyi kadın oyuncu, en iyi müzik, en iyi yönetmen, en iyi erkek oyuncu, en iyi ışık, en iyi söz ve en iyi tiyatro koreografisi başta olmak üzere 20`nin üzerinde ödül kazanan müzikal, Avrupa turnesi kapsamında İstanbullularla buluşuyor.Yönetmenliğinde Bob Tomson ve Bill Kenwright, kareografisinde Bill Deamer`in görev aldığı oyunda, Arjantin`in eski devlet başkanlarından Juan Peron`un eşi Eva Peron`un hayatı, Tim Rice`ın şarkı sözleri ve Lloyd Webber`in müzikleri eşliğinde sunulacak. Müzikal, 24 Nisan tarihine kadar izlenebilecek.
Müzikalin konusundan yani Evita'nın hayat hikayesinden bahsedecek olursak; María Eva Duarte de Perón, bilinen adıyla Eva Perón, (7 Mayıs 1919 – 26 Temmuz 1952), Arjantin başkanı Juan Domingo Perón'un ikinci eşidir. Arjantin halkının çok sevdiği Eva, İspanyolca "Küçük Eva" anlamına gelen Evita lakabıyla bilinirdi. Arjantin'in Los Toldos kentinde, beş çocuklu fakir bir ailenin en küçük çocuğu olarak dünyaya geldi. Babasını yedi yaşındayken kaybetti ve 14 yaşında aktrist olmak için Buenos Aires'e gitti. Buenos Aires'te radyoda şovlar yaparak ve tiyatroda küçük rollerde oynayarak hayatını devam ettiren Evita, 1944 yılında Juan Domingo Peron ile tanıştı. Juan Peron, 1943 yılında ülke yönetiminde önemli bir görev üstlendi ve askeri darbede rol oynayarak siyasete girdi. Peron, 1944 yılındaki darbenin ardından tutuklansa da Eva Peron ve arkadaşlarının işçileri yanlarına alarak başlattıkları grevler neticesinde serbest bırakıldı. Bundan çok kısa bir süre sonra da Eva ile Juan Peron evlendi. Juan Peron, 1946 tarihinde de Başbakan oldu.
Evita, kocasının diktatörlüğü döneminde kadın hakları için çalıştı ve aktif anlamda siyasetin içinde yer almamasına karşılık, her zaman siyasetle ve halkla içiçe oldu. İşçi sendikalarının örgütlenmesinde önemli rol üstlendi ve 1947 yılında kadınların oy verme hakkı elde etmesini sağladı. Fakir halka yiyecek, para ve ilaç yardımında bulundu, çocuklar için de yardım kampanyaları düzenledi. Evita Peron, 1952 yılında 33 yaşında iken kanserden öldü. Peron'un iktidardan düşmesinden sonra gömüldüğü yerden çıkartılan cesedi 16 yıl saklandıktan sonra önce eşinin yanına, sonra da aile mezarlığına defnedildi. Hayatını anlatan "Evita müzikali yıllar sonra sahnelendi. Madonna daha sonra bu müzikalin beyaz perde uyarlamasında rol aldı. Eserin en önemli parçası "Don't Cry for me Argentina!”' (Benim İçin Ağlama Arjantin!) dir.
Bu müzikalle birlikte ilk defa yeni yapılan İstanbul Kongre Merkezi'nde bir temsil izlemiş oldum. Açıkçası salonu hiç beğenmedim! Müzikal, opera ve bale gibi temsiller için hiç uygun değil çünkü en basitinden orkestra için normalde sahnenin önünde olması gereken platformu yapmamışlar maalesef! Orkestra yan tarafta bir yerde eğreti bir şekilde çalıyordu müzikleri, belli ki oraya sığmadığı için enstrümanların bir kısmı da azaltılmış. Birisi yetkililere salonun büyük olmasının "iyi" olduğu anlamına gelmeyeceğini söylemeli...Sadece orkestra da değil, normalde sahnenin üstünde olması gereken yazılar iki dev ekranda sağda ve solda yansıtıldığı için oyuna konsantre olmakta iyice zorlandık. Bir de hala sanat eseri izleme kültürüne sahip değiliz ne yazık ki, bunu bir kez daha görmüş olduk. Sürekli girip çıkanlar, telefonuyla oynayanlar, telefonu çalanlar! Hiç bir oyunda konsantre olmakta bu kadar zorlanmamıştım. Yine de bu fırsat her zaman elinize geçmez, hala vakit varken gidip oyunu izlemenizi tavsiye ederim. Herkese iyi seyirler :)
Müzikalin konusundan yani Evita'nın hayat hikayesinden bahsedecek olursak; María Eva Duarte de Perón, bilinen adıyla Eva Perón, (7 Mayıs 1919 – 26 Temmuz 1952), Arjantin başkanı Juan Domingo Perón'un ikinci eşidir. Arjantin halkının çok sevdiği Eva, İspanyolca "Küçük Eva" anlamına gelen Evita lakabıyla bilinirdi. Arjantin'in Los Toldos kentinde, beş çocuklu fakir bir ailenin en küçük çocuğu olarak dünyaya geldi. Babasını yedi yaşındayken kaybetti ve 14 yaşında aktrist olmak için Buenos Aires'e gitti. Buenos Aires'te radyoda şovlar yaparak ve tiyatroda küçük rollerde oynayarak hayatını devam ettiren Evita, 1944 yılında Juan Domingo Peron ile tanıştı. Juan Peron, 1943 yılında ülke yönetiminde önemli bir görev üstlendi ve askeri darbede rol oynayarak siyasete girdi. Peron, 1944 yılındaki darbenin ardından tutuklansa da Eva Peron ve arkadaşlarının işçileri yanlarına alarak başlattıkları grevler neticesinde serbest bırakıldı. Bundan çok kısa bir süre sonra da Eva ile Juan Peron evlendi. Juan Peron, 1946 tarihinde de Başbakan oldu.
Evita, kocasının diktatörlüğü döneminde kadın hakları için çalıştı ve aktif anlamda siyasetin içinde yer almamasına karşılık, her zaman siyasetle ve halkla içiçe oldu. İşçi sendikalarının örgütlenmesinde önemli rol üstlendi ve 1947 yılında kadınların oy verme hakkı elde etmesini sağladı. Fakir halka yiyecek, para ve ilaç yardımında bulundu, çocuklar için de yardım kampanyaları düzenledi. Evita Peron, 1952 yılında 33 yaşında iken kanserden öldü. Peron'un iktidardan düşmesinden sonra gömüldüğü yerden çıkartılan cesedi 16 yıl saklandıktan sonra önce eşinin yanına, sonra da aile mezarlığına defnedildi. Hayatını anlatan "Evita müzikali yıllar sonra sahnelendi. Madonna daha sonra bu müzikalin beyaz perde uyarlamasında rol aldı. Eserin en önemli parçası "Don't Cry for me Argentina!”' (Benim İçin Ağlama Arjantin!) dir.
Bu müzikalle birlikte ilk defa yeni yapılan İstanbul Kongre Merkezi'nde bir temsil izlemiş oldum. Açıkçası salonu hiç beğenmedim! Müzikal, opera ve bale gibi temsiller için hiç uygun değil çünkü en basitinden orkestra için normalde sahnenin önünde olması gereken platformu yapmamışlar maalesef! Orkestra yan tarafta bir yerde eğreti bir şekilde çalıyordu müzikleri, belli ki oraya sığmadığı için enstrümanların bir kısmı da azaltılmış. Birisi yetkililere salonun büyük olmasının "iyi" olduğu anlamına gelmeyeceğini söylemeli...Sadece orkestra da değil, normalde sahnenin üstünde olması gereken yazılar iki dev ekranda sağda ve solda yansıtıldığı için oyuna konsantre olmakta iyice zorlandık. Bir de hala sanat eseri izleme kültürüne sahip değiliz ne yazık ki, bunu bir kez daha görmüş olduk. Sürekli girip çıkanlar, telefonuyla oynayanlar, telefonu çalanlar! Hiç bir oyunda konsantre olmakta bu kadar zorlanmamıştım. Yine de bu fırsat her zaman elinize geçmez, hala vakit varken gidip oyunu izlemenizi tavsiye ederim. Herkese iyi seyirler :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder